Serwis siecirybackie.pl używa ciasteczek (cookies) aby funkcjonalności sklepu mogły działać lepiej.

Łodzie rybackie

Typy łodzi rybackich

W polskim rybactwie śródlądowym stosowane są trzy typy łodzi: typ wschodni systemu czajki, typ poznański z wąskimi końcami oraz typ pomorski z końcami ściętymi i łamanymi bokami. Najpraktyczniejszy w użyciu jest typ poznański, który obecnie stosuje się najczęściej. Do tego typu należą następujące rodzaje łodzi: słępowe, żakowe, mierożowe, przywłokowe, niewodowe, dreble (magazyn pływający), łodzie z motorami przyczepionymi i łodzie z motorami wmontowanymi oraz kutry.

Praktyczną łódź rybacką powinna cechować lekkość, łatwość w obsłudze i dobre utrzymanie się na wodzie. Do budowy łodzi trzeba używać suchego drewna bez sęków. Sprawność i szybkość łodzi uzyskuje się przez odpowiednie wygięcie dna, aby nie osiadała ona przodem w wodzie, lecz ślizgała się po tafli, lekko ją przecinając dziobem. Dobre utrzymywanie się łodzi na wodzie uzyskuje się równe i pod rozwartym kątem ustawienie boków lodzi oraz niewyginanie dna w części środkowej.

Opis łodzi rybackich

Łódź słępowa. Długość takiej łodzi powinna wynosi 5,5 m. Ma ona wbudowany sadz do przechowywania ryb żywych. Sadz ten powinien mieć w dnie i z boków otwory zapewniające stały przepływ wody. Dno oraz boki łodzi muszą być dokładnie wyheblowane, aby nie powodowały uszkodzeń delikatnej tkaniny sieciowej. Dulki ruchome umieszczone są na 1/3 długości łodzi od tyłu, aby nie przeszkadzały w czasie połowu.

Łódź żakowa i mierożowa. Stosuje się zazwyczaj łodzi żakowe długości 6 m, o odpowiedniej do tego szerokości, z wbudowanym sadzem do przetrzymywania ryb żywych. W odległości 120 cm od sadza są umieszczone dulki. Dodatkowa para dulek ruchomych znajduje się w odległości 1,2 m od tyłu łodzi. Prócz tego w odległości 2 m od tyłu łodzi w poprzek dna powinna mieć przegrodę z jednej deski. Tam umieszcza się zapasowe ciężarki względnie tyczki do żaków. Łódź mierożowa od żakowej różni się tylko większą długością, wynoszącą 7 m, i odpowiednią do tego szerokością.

Łódź przywłokowa i niewodowa. Łódź przywłokowa powinna mieć co najmniej 7,5 m do 9 m długości. Wykonana powinna być z desek o grubości 30-35 mm i wzmocniona 4-6 żebrami żelaznymi z kątownika. Ponieważ zachodzi możliwość odginania się bocznych desek w dziobie i na rufie łodzi, zaleca się skręcanie jej końców prętami przeciągniętymi w poprzek końców łodzi i skręconych śrubami. W dziobie i w tyle łodzi są wbudowane wodoszczelne skrzynie. W nich umieszcza się przybory potrzebne do doraźnego przygotowania i zbrojenia narzędzi połowu oraz przechowuje się odzież i żywność rybaków. Skrzynie te są niedużych rozmiarów, aby nie zajmowały miejsca i nie przeszkadzały w pracy.

Na 1/3 długości łodzi od strony dziobu umocowuje się podstawy do umieszczenia kołowrotków (wind). Podstawy są zmontowane z żelaza (płaskownika), z wyciętą szczeliną i przykręcone bolcami do boków łodzi. Dla ułatwienia wciągania skrzydeł narzędzi połowu za pomocą linek pomocniczych każda łódź powinna być zaopatrzona w dwie żerdzie z twardego drzewa, długości równej szerokości łodzi. Żerdzie te są zakończone okuciami zaczepianymi o boki łodzi. Łódź jest zaopatrzona w łożyska do zainstalowania kołowrotu. Ostatnio kołowroty zastępowane są windami trybowymi, które umieszcza się w miejscach przeznaczonych na kołowroty.

Do zaczepiania kotwic i spinania łodzi służą krążki wmontowane w górne krawędzie burt. Jeden krążek jest zamocowany w dziobie, jeden z boku łodzi w górnej desce w odległości 1,5 m od dzioba oraz jeden w rufie łodzi. Do umieszczania wioseł zainstalowane są dulki: jedna para 1,5 m od dzioba łodzi, druga w tyle łodzi, oraz trzecia w oddaleniu 1,5 m od rufy.

Łodzie cięższe są dodatkowo wyposażone w jeszcze jedną parę dulek, umieszczonych w odległości 3,5 m od rufy. Na rufie łodzi na osi znajduje się ruchoma rolka, służąca do kierowania linki ciągnącej narzędzie połowu.

Łodzie niewodowe mają takie same urządzenia i wyposażenie jak przywłokowe, jedynie rozmiar ich jest większy. Łódź przywłokowa może być użyta jako wontonowa z tym jednak, że boki jej powinny być dokładnie wyheblowane; niepotrzebne też są w niej urządzenia do ciągnięcia. Żebra zabezpiecza się heblowanymi deskami lub płótnem w celu uniknięcia zaczepiania i darcia wontonów.

Łódź z motorem przyczepnym. Kadłub takiej łodzi powinien być dokładnie wykonany z twardego drewna. Łódź nie powinna drgać w wiązaniach w czasie pracy motoru. Długość łodzi powinna wynosić od 6 do 9 m. Ładowanie umieszcza się w środku łodzi. Może ona służyć do holowania innych łodzi oraz do przewożenia ryb śniętych.

Łódź z motorem wbudowanym. W rybactwie jeziorowym używane są motorówki o długości nie mniejszej niż 12 m i odpowiedniej szerokości (2,4 m). Najpraktyczniejszy i najekonomiczniejszy dla rybactwa jest motor Diesla z przekładnią do ciągnięcia narzędzi połowu. Motor nie powinien być zbyt ciężki, aby motorówka przy pełnym ładunku nie zanurzała się powyżej 70 cm. Dotychczas stosowane ciężkie kutry nie spełniają na jeziorach swego zadania, gdyż mają za duże zanurzenie, uniemożliwiając wyciąganie narzędzi połowu na odpowiedniej głębokości.

Kuter rybacki typu morskiego ma zastosowanie w rybactwie śródlądowym jedynie na dużych jeziorach. Używany jest wyłącznie do holowania łodzi i przewozu ryb. Długość jego wynosi najmniej 12 m i szerokość 3 m; wbudowany motor ropny ma moc 40-60 KM. Kuter taki ma duże zanurzenie, wynoszące 1,5-2,0 m. Kutry wyposażone są w ładownie oraz urządzenia do przygotowywania ciepłej strawy dla brygad rybackich. Na dużych jeziorach kuter obsłużyć może kilka brygad.

VIDEO