Serwis siecirybackie.pl używa ciasteczek (cookies) aby funkcjonalności sklepu mogły działać lepiej.

Mieroża rybacka

Mieroża. Jest to narzędzie pułapkowe zmontowane z jednej lub dwu zakrytych, przeważnie dwugardłowych klatek łownych. Z urządzeń dodatkowych występuje zawsze przedsionek, oparty na łukowatym pałąku (z cięciwą ze sznurka, a niekiedy sztabki żelaznej), oraz ścianka lub skrzydła przymocowane do pałąka. Mieroże stosowane są od wczesnej wiosny do listopada z nasileniem od połowy stycznia do połowy sierpnia. W porównaniu z żakami zastosowanie mieroży jest większe, gdyż nadają się one do zastawiania bez użycia tyczek, w związku z czym mogą być ustawiane na znacznie większych głębokościach. Można je stawiać na dnie twardym, mulistym lub też porośniętym roślinnością podwodną gdzie żaki opierałyby się tylko, podczas gdy mieroża obciążona u cięciwy swego pałąka, przyciska nią roślinność opierając się o samo dno.

Mieroże stosowane są od wczesnej wiosny do listopada z nasileniem od połowy stycznia do połowy sierpnia. W porównaniu z żakami zastosowanie mieroży jest większe, gdyż nadają się one do zastawiania bez użycia tyczek, w związku z czym mogą być ustawiane na znacznie większych głębokościach. Można je stawiać na dnie twardym, mulistym lub też porośniętym roślinnością podwodną, gdzie żaki opierałyby się tylko, podczas gdy mieroża obciążona u cięciwy swego pałąka, przyciska nią roślinność, opierając się o samo dno.

Konstrukcja przedsionka zapewnia nie tylko dobre przyciśnięcie cięciwy pałąka do dna, lecz również utrzymanie go w prawidłowej pionowej pozycji, a tym samym umożliwia właściwe rozwarcie całej klatki wodnej. Natomiast obłąki żaka mogą częstokroć układać się ukośnie, zwłaszcza tam gdzie występują prądy przydenne, deformując w ten sposób ukształtowanie klatki łownej.

W głębszych partiach jezior o mętnej wodzie (zwłaszcza sandaczowych), gdzie nie można sprawdzić prawidłowego ustawienia żaków, używanie mieroży jest szczególnie wskazane. Dlatego też są one typowym narzędziem pułapkowym do połowu sandaczy, niemniej jednak dobrze nadają się do łowienia innych ryb. Bardzo dobre wyniki dają również stawiane wiosną pod lód, oraz jesienią na stokach ławicy przybrzeżnej wzdłuż linii brzegowej. Zastosowane w czasie tarła okoni powinny mieć wplecione w oczka tkaniny sieciowej gałązki świerka lub jałowca. Zwiększa to łowność i pozwala na zniszczenie pewnych ilości ikry okoni.

Wejście do klatki łownej podwyższone i poszerzone przez duży przedsionek - również przyczynia się do większej łowności tego narzędzia. Wszystkie te względy uzasadniają konieczność jak największego rozpowszechnienia mieroży, które powinny całkowicie zastąpić żaki we wszystkich głębszych partiach jeziora.

Mieroże montowane są jako jednoklatkowe noszące nazwę mieroży pojedynczych lub jako dwuklatkowe noszące wówczas nazwę mieroży podwójnych.

Mieroża pojedyncza - jest stosowana w wąskiej strefie przybrzeżnej o ostrym spadku ławicy, na dnie czystym lub porośniętym roślinnością podwodną oraz w szuwarach rosnących na dużej głębokości. W tym wypadku ściankę mieroży stawia się w wykoszonym ganku, samą zaś klatkę łowną ustawia się nad szuwarami. Zastosowanie ścianki lub skrzydeł różnicuje mieroże pojedyncze na ściankowe i skrzydłowe.
1. Pojedyncza mieroża ściankowa jest zaopatrzona w ściankę przymocowaną pionowo do pałąka i jego cięciwy.
2. Pojedyncza mieroża skrzydłowa jest zaopatrzona w skrzydła przymocowane do pałąka. Stosując niekiedy znacznie dłuższe skrzydła uzyskuje się możność uformowania z nich okólnika, do którego dostawia się ściankę dochodzącą do brzegu.

Mieroża podwójna - jest to narzędzie, którego dwie klatki łowne z przedsionkami, zwrócone do siebie otworami wejściowymi, zostały połączone jedną wspólną ścianką, przymocowaną do pałąków obu przedsionków.

Mieroży podwójnych w przeciwieństwie do pojedynczych - nie można stosować w szuwarach ani w jeziorach o krótkiej strefie przybrzeżnej z gwałtownym stokiem ławicy. Stosuje się je zwykle w zestawie tworzonym przez kolejne wiązanie większej ilości par za pomocą ściągaczy kutli (z obciążeniem miejsca połączenia grzęzą). Tworzony w ten sposób zestaw w postaci linii ciągłej (zwany też jarusem) stosuje się do zastawiania zatok i płytszych partii jeziora. Tak stawiane mieroże podwójnie szczególnie dobrze łowią duże szczupaki, liny, leszcze i okonie.

VIDEO